De Trap

Normaal gesproken ga je vanaf het begin je verhalen vertellen.
Deze keer niet:

Dit jaar viert Rotterdam dat het 75 jaar geleden is bevrijd en dat er is herbouwd en nog steeds gebouwd wordt.
Als echte Rotterdamse probeer ik dat te volgen, niet altijd even makkelijk.

Afgelopen donderdag zijn we naar Rotterdam gegaan. Naar de Trap.
Er was bij het Centraal Station een Trap gemaakt die naar de bovenkant van het Groot Handelsgebouw ging. Ja ging, want zondag 19 juni om 22.00 is het over en kun je niet meer de Trap beklimmen.
Het was nu of niet meer, dus in de auto en we gaan.

134 treden moesten we op, in de regen, maar het uitzicht was heel mooi ondanks de regen.
Het kostte even wat ademnood om boven te komen, maar wat was het moeite waard.
Gelukkig is ook manlief iemand die Rotterdam kan waarderen, ook van hem liggen er vele voetstappen, dat scheelt.

Ja het is dezelfde foto als die van mijn profiel, maar het een mooie foto, die aangeeft waar de Trap staat.

Het Centraal Station wat flink verbouwd is en een heel ander zicht heeft gekregen.

Deze plattegrond kregen we toen we de Trap hadden beklommen, zodat we ons konden oriënteren waar we precies stonden.

De eerste foto van mij op alle blogs, ik moest lachen. Maar op commando....... is dat niet het makkelijkst.

Als je weet hoe het er nu uitziet, het verschil is erg groot.

Moet ik meer zeggen?

De Delfste Poort aan de linkerkant op de achtergrond.

Deze plattegrond hing in de lift. Dat wil ik nog eens goed uitzoeken!

Veel voetstappen liggen hier van ons beiden:

Verliefd worden op een Groninger is niet zo slim als Rotterdamse.

Maar toch na al die jaren............. verliefd niet meer, houden van is het geworden.

Een cruise schip in de haven.

Heel erg groot, even dichterbij komen om de Aida te bekijken.

Het is een machtig groot schip.

Nog een foto van het cruise schip en vervolgens van de eigen auto.

En dan ineens met het naar huis rijden:

na alle regen de ondergaande zon.

Heel rood......al voor de helft weg, maar mooi.

Er weer samen op uit.

Sinds een jaar of twee zijn we samen weer Nederland aan het ( her ) ontdekken.
In onze verkeringstijd en het begin van ons trouwen hebben we dat ook gedaan, zomaar ineens zeggen zullen we......en dan hadden we de mogelijkheid om iets cultureels op te snuiven.

Met de komst van onze kinderen was dat over: de uitstapjes werden: bos/strand en een heel enkele keer een pretpark.
Maar iets cultureels bleef beperkt tot onze vakantie's, dan konden ze er niet omheen en vonden ze het ook niet erg. Heel vreemd eigenlijk.

Maar nu ze de deur uit zijn hebben we weer de mogelijkheid om er weer samen op uit te trekken.
Wel rekening houdend met het werk van manlief, maar dat is te overzien.

Het makkelijkst gaan we naar Zeeland, met name naar Vlissingen/Zierikzee/Middelburg en ook de andere kleinere plaatsen bezoeken we graag. Naar Zeeland gaan is vooral omdat we er snel zijn en voor mij erg belangrijk: de zee.
Als het stormt naar Zeeland en dan langs het strand met onze zwarte monster. Haar oren tegen haar kopje geplakt. Heerlijk is dat.

We bekijken de dingen nu met andere ogen: de dorpjes/plaatsjes van toen worden weer bezocht en nu zie je de dingen anders als toen.
Dat levert foto en film materiaal op.
Daar kun je meerdere dingen mee doen. Ik vond het wel een leuk idee om er weer een blog bij te maken,
Als je wilt kun je mee lezen.

Lees ze.